ممکن است این موضوع بسیار گسترده به نظر برسد و حتی به نوعی هر سکه ای یک رمزارز باشد ولی ما می خواهیم روی تمایز مهمی تأکید کنیم. رمزارزها، سکه هایی هستند که به عنوان جایگزین ارزهای فیات (يورو، دلار آمریکا و..) عمل می کنند. بنابراین تنها ارزهایی که قصد استفاده از آنها به عنوان یک روش پرداخت وجود داشته باشد در این دسته بندی می آیند. در این دسته بندی از رمزارزها، می توانیم بین «ذخیره ی سرمایه یا ارز»، «سکه های شخصی» و «اینترنت اشیاء» تمایز قائل شویم.
ذخيره ی سرمایه یا ارز
با «ذخیره ی سرمایه یا ارز» آغاز می کنیم؛ این دسته شامل بسیاری از ارزها مانند بیت کوین، لیت کوین و تتر می شود. افراد زیادی تأکید دارند که به سبب مشکلات مقیاس پذیری، بیت کوین هرگز به عنوان ارزی رایج استفاده نخواهد شد. بنابراین برخی از متخصصین تأکید دارند که بیت کوین به ذخیره ی ارزش – طلای دیجیتال – تبدیل خواهد شد. لیت کوین مثالی است از ارزی که به سبب مقیاس پذیری بالا و هزینه های پایین به عنوان ارز روزمره قابل استفاده است. از طرف دیگر، تتر مثالی از رمزارزهاست که توسط ارزهای فیات پشتیبانی می شود. این ارز تا دهه ی ۱۹۷۰ با دلار آمریکا قابل مقایسه بود که توسط طلا پشتیبانی می شد (از نظر تئوری، یک اسکناس یک دلاری آمریکا یک گواهی امنیتی پشتیبانی شده با ارزش طلا و نقره بود).
سکه های شخصی
دسته ی دوم رمز ارزها «سکه های شخصی» نامیده می شوند. سکه های شخصی ارزهایی هستند که با هدف پرداخت های ناشناس ایجاد شدند. معروف ترین این سکه ها مونرو (XMR)، زدکش (ZEC) و ورج (XVG) هستند. نبود لیست بیشترین دارندگان سکهها، مشخصه ی این دسته از ارزها است (این لیست، شامل آدرس هایی است که بیشترین سکهها را دارند. به عنوان مثال، می توانید در لینک زیر ببینید چه آدرسهای بیشترین BTC را دارا هستند:
https://bitinfocharts.com/top-…richest-bitcoin-addresses.html
علاوه بر این، این سکه ها برای مخابرہی اطلاعات محرمانه ی شخصی یا تجاری قابل استفاده هستند (به خاطر داشته باشید معمولا رسیدن به هر بلوک بلاک چین و دیدن محتویات آن، محتمل و ممکن است).
سکه یا ارزهای اینترنت اشیاء (IoT)
آخرین دسته ای که می خواهیم درباره آن صحبت کنیم «ارزهای IoT» هستند. با ادامه ی موفقیت تکنولوژی loT، ممکن است این بخش از رمزارزها به بخشی حیاتی از زندگی روزمره ی شما تبدیل شوند. معروف ترین ارز این بخش آیوتا است که با تعدادی از بزرگترین شرکتهای جهان مانند بوش، فولکس واگن و شرکتهای دیگر همکاری می کند. ممکن است از فصل قبل به خاطر داشته باشید که مشخصات اصلی تکنولوژی تنگل، مقیاس پذیری نامحدود و نبود کارمزدهای تراکنش است. همین نکته، استفاده ی از آن را برای تکنولوژی اینترنت اشیاء ایده آل می سازد.
تصور کنید ماشینتان را وارد پارکینگی می کنید و خودش به صورت خودکار هزینه ها را پرداخت می کند. یا به عنوان مثالی دیگر این امکان وجود دارد که یخچال شما تمام شدن برخی مواد غذایی را تشخیص دهد. یا اینکه موبایل شما هزینه هایش را خودش پرداخت کند. تمامی این تراکنش ها به صورت خودکار و بدون هیچ گونه هزینه و بی نیاز به دخالت انجام خواهند شد).
این دسته، بخش در حال رشدی در دنیای رمزگذاری می باشد.
پلتفرم ها
پلتفرم ها یکی از تطبیق پذیرترین حوزه ها هستند. رمزارزهایی که از این قبیل پلتفرم ها در اختیار دارند، مولتی تلنت و به شدت پیچیده هستند. معروف ترین نماینده در این حوزه بدون شک اتریوم، دومین ارز بزرگ موجود است (مارس ۲۰۱۸). علاوه بر اتریوم، جایگزین های معروف دیگری مانند نئو (اتریوم آسیایی)، کاردانو (ADA) و… وجود دارند. پلتفرم ها احتمالات تطبیق پذیری متفاوتی دارند. هدف اصلی، فراهم کردن یک مبنای غیرمتمرکز برای کاربردهایی است که بر روی بلاک چین قابل ساختن باشند. اگر تمایز بین یک سکه و توکن را به خاطر داشته باشید، دربارهی سکه هایی که بلاک چین خود را دارند و توکن هایی که از پلتفرم های موجود استفاده می کنند تا روی آن ساخته شوند، صحبت کردیم. برای انجام یک تراکنش با یک توکن مانند EOS (در حال حاضر بزرگترین توکن اتریوم است)، مخابره کننده باید در ارز مبنا هزینه ای پرداخت کند.
همان طور که پیش تر اشاره کردیم، رمزارز نئو، یک سکه ی اثبات سهم است. پرداخت های سود با گس انجام می شوند که لازم است تا توکنها روی نئو ساخته شده باشند تا تراکنش ها را تأیید اعتبار کند).
چارت ایران: سازگاری این نوع از تکنولوژی، احتمالا طيف گسترده ای را دربرخواهد گرفت. به عنوان مثال این نوع تکنولوژی به شکل عالی برای تقاضای اقتصاد در قالب قراردادهای هوشمند، اکوسیستم های تجاری و بسیاری دیگر از موارد مناسب است.
سکه هایی با قابلیت تطابق
مطمئنا یکی از قابل ملاحظه ترین مزیتها در دنیای رمزگذاری شده، نبود تطبيق است. همان طور که از قبل آموختیم، بلاک چین به سادگی قابل تغییر نیست مگر با فورک. این موضوع دلیل آن است که چرا سکه های جدید زیادی باید یک بلاک چین جدید را ایجاد کنند. باوجود اینکه بلاک چین جدید با قدیمیها سازگار نیست، این مسئله مشکلی قابل توجه برای بلاک چین های قدیمی ایجاد می کند.
مقاله ی موقعیت تزوس» توسط ال.ام گودمن در سال ۲۰۱۴، مثالی بسیار عالی را بیان می کند: فرض کنید رمزارزها مانند گوشی های هوشمند می بودند. امروزه و در آینده، گوشی هوشمند جدیدی با ویژگی و فناوری های جدید منتشر می شود. به طور کلی، گوشی هوشمند قدیمی هنوز قابل استفاده است و با گوشی هوشمند جدید سازگار می باشد. ولی اگر گوشی هوشمند قدیمی قادر به تعامل با مدل جدید نباشد، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ ارزش گوشی هوشمند قدیمی به سرعت افت می کند!)
این مشکل بزرگی در بازار رمزگذاری شده ی فعلی است. در حال حاضر، تنها یکی از انواع سکه ها سعی در حل این مشکل دارد که تزوس» نامیده می شود؛ بلاک چینی با قابلیت تطبيق. تغییرات باید توسط سهامدار این سکه تأييد شوند که توسط الگوریتم «اثبات سهم واگذارشده» اجرا می گردد.