ابزار توکن
افراد زیادی درباره ی اینکه ابزار توکن تا چه میزان حیاتی است، صحبت نمی کنند چون معمولا نیاز به تحقیقات عمیق تری برای فهمیدن اینکه توکن قرار است کجا مورد استفاده قرار بگیرد، حس می شود.
حتی با بهترین تیم و بهترین شرکا، از نظر تئوری اگر توکنی هیچ ابزاری درون پروژه ندارد، بهتر است ارزش خود را افزایش ندهد. با این حال، از آنجایی که میدانیم قیمت همواره بازتاب منطقی اصول است، سکه ها تمایل دارند افزایش ارزش داشته باشند؛ حتی اگر ابزار افتضاحی داشته یا اصلا هیچ ابزاری نداشته باشند. این وضعیت تحت عنوان «توکن، نماینده ی شرکت است» رخ میدهد.
از صرافی کریپتوپیا مثال یک ابزار بد Dotcoin) است. هدف اصلی آن، این است که ارزی باشد که اگر قرار باشد پروژه ی جدیدی روی پلتفرم لیست شود، باید خریداری گردد. مشکل این است که چیزی علاوه بر آن ارائه نمی کند و ابزار اصلی میتواند با هرارز دیگری که موجود است، جابه جا شود و چیزی را تغییر نخواهد داد. با این حال، این باعث نمی شود سکه هر چند ماه یک بار در طول فصل، ۵۰۰ یا ۱۰۰۰ درصد آورده داشته باشد).
حتی اگر اغلب از مورد استفاده ی سکه صرف نظر شود، این واقعیت را تغییر نمی دهد که ابزارهای خوب مزیت بزرگی برای پروژه هستند. هنگام انجام تحقیق، به این مسئله نگاهی داشته باشید که تیم سعی دارد چه نوع موارد استفاده ای را برای سکه فراهم کند. آیا سکه فقط سوخت» ساده روی پلتفرمی است . یک روش پرداخت . که توسعه یافته با ارزش واقعی دارد و با ارزهای دیگر قابل جایگزینی نیست؟ ممکن است این جنبه در مراحل اولیه ی توسعه اهمیت زیادی نداشته باشد ولی هنگامی که محصول عرضه شد، تمام نگاه ها روی چگونگی عملکرد سکه در شرکت متمرکز می شوند.
یکی از موارد استفاده ی بهتر برای توکن در پروژه ی Restart Energy MWAT قابل مشاهده است که قبل تر به عنوان سکه ی انرژی به آن اشاره شده بود. در این پلتفرم، توکنها با انرژی واقعی پشتیبانی می شوند که توسط افراد در خانواده ها قابل استفاده است. این موضوع در رأس سنگ بنای مدل فرانشیز پلتفرم و روش پرداخت کلی قرار دارد. این نمونه، جزو موارد نادری است که در آن، توکن به صورت واقعی با ارزهای دیگر قابل جابه جایی نیست، در حالی که در همان وضعیت، عملکردهای پلتفرم را حفظ می کند).
توزیع
توزیع منصفانه ی سکه ها برای رشد پایدار ارزش آنها، ضروری است. با داشتن تنها چند آدرس که اکثریت عرضه را نگهداری می کنند، همواره خطر دستکاری قیمت توسط صاحب آن وجود دارد. هر چه توزیع، تعادل بیشتری داشته باشد، احتمال اینکه کسی روی قیمت کنترل واقعی داشته باشد، کمتر می شود. همچنین گفتن اینکه چه امتیازی خوب است دشوار می شود چون هر تیم مقدار سکه ی متفاوتی را کنترل می کند ولی مراقب پروژه هایی که بیش از صد آدرس دارند، باشید. آن دسته از پروژه هایی که بیش از ۹۰ درصد سکه ها را نگه داری می کنند. مخصوصا در چند تکه ی بزرگی که متعلق به تیم نیستند). برای بررسی اینکه بخش سکه ها چگونه به نظر می رسد، در بین تمام قراردادهای موجود، میتوانید بعد از اینکه ارز مدنظر خود را انتخاب کردید، از تب نگهدارنده های توکن در وب سایت /
https : / / etherscan . io
استفاده کنید. بیشتر زمان مربوط به آدرس برجسته ای خواهد شد که ۲۰ درصد یا بیشتر از ۲۰ درصد کل عرضه را نگه می دارد، که معمولا تیم است، بنابراین این موضوع، دلیلی برای نگرانی نیست ولی مطمئن شوید این اطلاعات از قبل فراهم شده باشند.
رقابت
داشتن یک دسته سکه در یک جا برای کل بازار عالی است چون آن را رقابتی تر می کند. همچنین برای ارزهای شخصی بسیار مطلوب است؛ چون اغلب پروژه هایی که مستقیما در رقابت اند، سعی می کنند نزدیک به هم افزایش ارزش داشته باشند.
اخیرا (آوریل ۲۰۱۸) می شد این را در Wanchain و Fusion رقبای مستقیم، پلتفرم های زنجیره ی متقاطع) یا آیوتا و رقبای IoT آن مانند ITC (که اندکی بعد از اینکه آیوتا ارزش دیوانه وار خود را از ۸۰ سنت به بیش از ۵ دلار رساند، با جهش همراه بود) مشاهده کرد). از آنجایی که بیشتر پروژه ها در دنیای رمزنگاری هنوز به داشتن یک نمونه ی اولیه نزدیک نیستند، این واقعیت که هدف دو سکه یک چیز است، حدس و گمان بیشتری را به بازار مبتنی بر تمایل اضافه می کند. بهتر است بدانید که پروژه ی برتر همواره سعی ندارد که در رتبه بالا قرار بگیرد، مخصوصا اگر بعدتر اجرا شده باشد.
چارت ایران : همان طور که اقتصاددان افسانه ای، جان کینز، یک بار اشاره کرده است: بازارها می توانند برای مدت زمانی بیشتر از آنچه شما بتوانید قادر به پرداخت باقی بمانید، مبهم و غیرمنطقی بمانند. هنگامی که در حال بررسی رقابت از دیدگاه اصول هسته ای و اصلی هستید، بهتر است تحقیق استانداردی انجام دهید (استفاده از این فصل به عنوان یک راهنما) و ببینید آیا هیچ المانی به شکل مثبت متفاوت هست یا خیر. اگر مزیت قابل توجهی نسبت به پروژه هایی که بالاتر هستند وجود نداشت، توقع نداشته باشید که چون فقط تکنولوژی یکسانی دارند، با هم تطابق داشته باشند. با وجود سکه های بسیار زیادی که در بازار هستند، اگر دلیلی خارج از رقابت بر سر داشتن ارزش بالاتر وجود نداشته باشد، هیچ میانجی گری برای جهش ارزش قابل توجه مجاز نخواهد بود.
این افزایش ها به دلیل اینکه افراد به دنبال بازگشت سرمایه های بالاتری هستند، رخ می دهد (از سکه های ارزان تر) ولی محدودیتی روی اینکه پروژه چطور می تواند فقط براساس مقایسه پیش برود، وجود دارد. اگر سکه ای که به دنبال آن هستید نسبت به رقبای خود برتری هایی داشته باشد، تفاوت را در ارزش های بازار ببینید و قضاوت کنید آیا رسیدن به آن رقیب براساس تفاوت قابل توجه بین آن پروژه ها محتمل و ممکن هست یا خیر. اگر محتمل است، هدف خوب و احتمالا فرصت مبارکی است چون براساس یک مقایسه با پروژه ای که از قبل مخاطبان قابل توجهی داشته است، ساده تر در معرض نمایش قرار می گیرد.
اگر بخواهیم خلاصه کنیم، اصول در حالت رقابت به شدت به تفاوت بین پروژه ها بستگی دارد. هر چه بیشتر به هم نزدیک باشند، اصول مهم تر می شوند. همین مسئله به صورت برعکس هم وجود دارد؛ اگر تفاوت قابل توجه باشد، سعی در گرفتن یک پروژه با ارزش بالاتر احتمالا سودمندتر است ولی به دلیل موقعیت ایجاد نشده و معمولا جامعه ی بزرگتر، بهتر است انتظار تغییر ناگهانی موقعیت ها را نداشته باشیم.
