پوزیشن لانگ و شورت در فارکس (انواع معاملات long و short چیست؟)

آیا می‌دانستید در معاملات فارکس می‌توانید بر اساس انتظارات خود از افزایش یا کاهش بازار، پوزیشن لانگ یا شورت بگیرید! پوزیشن لانگ یا خرید زمانی است که معامله‌گران انتظار افزایش قیمت جفت ارزها در آینده را داشته باشند؛ و زمانی معامله‌گران، پوزیشن شورت یا فروش می‌گیرند که انتظار داشته باشند قیمت جفت ارزها کاهش یابد تا ضررهای خود را به حداقل برسانند. اگر می‌خواهید اطلاعات بیشتری درباره پوزیشن لانگ و شورت در فارکس داشته باشید به‌هیچ‌عنوان این مقاله از سری مقالات چارت ایران را از دست ندهید و تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید.

پوزیشن فارکس چیست؟

در بازار فارکس، معامله‌گران با باز کردن پوزیشن‌ها به دنبال کسب سود هستند و ممکن است با ضرر نیز مواجه شوند. این پوزیشن‌ها هنگام بسته شدن، معامله‌گر را از بازار خارج می‌کنند. پوزیشن‌ها معمولاً بر اساس مقدار و جهت مشخص می‌شوند؛ یعنی بسته به میزان دارایی و تصمیم به خرید یا فروش آن، وضعیت معامله تغییر می‌کند و عمدتاً دارای سه ویژگی زیر هستند:

• جفت ارز
• اندازه
• جهت (پوزیشن لانگ یا شورت)

دو نوع پوزیشن اساسی در بازار داریم:

• پوزیشن‌های لانگ
• پوزیشن‌های شورت

وقتی معامله‌گر پوزیشن لانگ باز می‌کند به این معنی است که دارایی را خریداری کرده و انتظار دارد ارزش آن افزایش یابد. در مقابل، هدف از پوزیشن شورت این است که معامله‌گر از کاهش قیمت دارایی بهره‌مند شود. معامله‌گران از طریق پوزیشن‌ها به دنبال کسب سود هستند. بسته به اینکه قیمت بازار در جهت پیش‌بینی‌شده حرکت کند یا نه، نتیجه پوزیشن می‌تواند سود یا زیان باشد. در ادامه درباره پوزیشن لانگ و شورت در فارکس با هم بیشتر صحبت می‌کنیم.

پوزیشن لانگ چیست؟

اگر یک سرمایه‌گذار دارای پوزیشن لانگ باشد به این معناست که سرمایه‌گذار، اوراق بهاداری مانند «سهام» را خریده و مالک آن است؛ به‌عنوان‌مثال سرمایه‌گذاری که ۱۰۰ سهم از سهام شرکت تسلا را در پرتفوی خود دارد، گفته می‌شود که ۱۰۰ سهم پوزیشن لانگ دارد. این سرمایه‌گذار، هزینه خرید این سهام را به‌طور کامل پرداخته و زمانی سود می‌کند که ارزش سهام افزایش یابد و آن را با قیمتی بالاتر از قیمتی که پرداخته بفروشد. انواع پوزیشن‌های لانگ عبارت‌اند از:

• پوزیشن لانگ در قراردادهای آتی

سرمایه‌گذاران می‌توانند برای مقابله با تغییرات نامطلوب قیمت، از قراردادهای آتی لانگ بهره ببرند.

• سرمایه‌گذاری بلند مدت

خرید و نگهداری بلند مدت سهام یا اوراق قرضه یکی از روش‌های معمول سرمایه‌گذاری در بازارهای مالی محسوب می‌شود. در این سرمایه‌گذاری، سرمایه‌گذار یک دارایی را با انتظار افزایش قیمت در آینده خریداری کرده و برای مدت زمان طولانی آن را در بازار نگه می‌دارد..

• پوزیشن لانگ در قراردادهای آپشن

در معاملات آپشن، یک پوزیشن خرید زمانی تشکیل می‌شود که سرمایه‌گذار پیش‌بینی می‌کند قیمت افزایش خواهد یافت. این موقعیت می‌تواند به‌صورت پوزیشن لانگ یا شورت باشد. سرمایه‌گذاری که پوزیشن لانگ را انتخاب می‌کند، معتقد است ارزش دارایی در طولانی مدت افزایش خواهد یافت؛ در همین حال، سرمایه‌گذاری که تصمیم می‌گیرد دارایی خود را نگه دارد نیز به افزایش ارزش آن در بلند مدت اعتقاد دارد و ممکن است بخواهد از آپشن خرید تا تاریخ انقضای آن استفاده کند.

پوزیشن شورت چیست؟

اگر سرمایه‌گذار دارای پوزیشن شورت باشد به این معناست که او سهام شرکتی را فروخته (و در نتیجه به سرمایه‌گذار دیگری که آن‌ها را خریده بدهکار است.) ولی هنوز مالک آن نیست؛ به‌عنوان‌مثال سرمایه‌گذاری که ۱۰۰ سهم از سهام تسلا را بدون داشتن آن فروخته، گفته می‌شود که ۱۰۰ سهم پوزیشن شورت دارد. هنگامی که معامله تسویه می‌شود، سرمایه‌گذار با پوزیشن شورت باید تعهد خود را با خرید سهام در بازار و تحویل آن انجام دهد.
اغلب سرمایه‌گذاران شورت، سهام را از یک کارگزاری از طریق حساب مارجین قرض می‌گیرند تا بتوانند تحویل را انجام دهند. هدف این است که قیمت سهام کاهش یابد سپس سرمایه‌گذار، سهام را با قیمتی پایین‌تر از قیمتی که فروخته است خریداری کند تا به کارگزاری که سهام را قرض داده پرداخت کند.
اگر قیمت سهام کاهش نیابد و در عوض افزایش یابد، فروشنده شورت ممکن است با فراخوان مارجین از سوی کارگزار خود مواجه شود. فراخوان مارجین زمانی اتفاق می‌افتد که ارزش حساب یک سرمایه‌گذار که با مارجین قرض می‌گیرد، به زیر حداقل ارزش تعیین شده توسط کارگزار برسد. هنگامی که این فراخوان صادر می‌شود، سرمایه‌گذار باید پول یا اوراق بهادار بیشتری واریز کند تا ارزش حساب مارجین به سطح حداقل مورد نیاز برسد.

بررسی معاملات لانگ و شورت در فارکس

به نقل از وب سایت “investopedia.com” سرمایه‌گذاران از پوزیشن لانگ و شورت برای دستیابی به نتایج مختلف استفاده می‌کنند. اکثر سرمایه‌گذاران ممکن است به‌طور همزمان پوزیشن لانگ و شورت را به منظور اهرم یا تولید درآمد از یک معامله ایجاد کنند. آن‌ها می‌توانند از هر دو پوزیشن برای محافظت در برابر زیان‌های احتمالی سبد سرمایه‌گذاری استفاده کنند.
پوزیشن لانگ در گزینه‌های خرید (call) نشان‌دهنده صعودی بودن است. سرمایه‌گذار انتظار دارد قیمت سهام افزایش یابد و گزینه‌های خرید با قیمت اعتصاب پایین‌تر را خریداری کند. سرمایه‌گذار می‌تواند با ایجاد یک پوزیشن لانگ در گزینه‌های فروش (put) که به او حق فروش سهام خود به قیمت تضمین‌شده را می‌دهد، پوزیشن لانگ سهام خود را حفظ کند.

پوزیشن شورت در گزینه‌های خرید (call) استراتژی مشابه با فروش استقراضی ارائه می‌دهد اما بدون نیاز به قرض گرفتن سهام. این پوزیشن به سرمایه‌گذار اجازه می‌دهد که درآمدی از حق الامتیاز گزینه به دست آورد و امکان تحویل پوزیشن لانگ سهام خود را به قیمت تضمین شده و معمولاً بالاتر فراهم کند.
از طرف دیگر، یک پوزیشن شورت در گزینه‌های فروش (put) به سرمایه‌گذار اجازه می‌دهد که حق الامتیاز را جمع‌آوری کند و این امکان را به او می‌دهد که سهام را به قیمت مشخصی خریداری کند.

بررسی نمونه‌ای از یک موقعیت لانگ

پوزیشن لانگ به‌طورکلی به معنای خرید سهام در یک شرکت با این انتظار است که قیمت آن‌ها افزایش یابد و بتوان آن‌ها را با سود فروخت (خرید ارزان، فروش گران). در معاملات آپشن، پوزیشن لانگ به معنای خریدن آپشن است؛ به‌عنوان‌مثال اگر یک آپشن خریداری کنید، پوزیشن لانگ در آن آپشن خواهید داشت.

بررسی نمونه‌ای از یک موقعیت شورت

پوزیشن شورت نشان دهنده این است که شما می‌توانید از کاهش قیمت‌ها سود ببرید (فروش گران، خرید ارزان). معمولاً این کار با قرض گرفتن سهام از شرکتی که فکر می‌کنید ارزش آن کاهش می‌یابد، فروش آن‌ها به یک سرمایه‌گذار دیگر و سپس خرید آن‌ها به قیمت پایین‌تر برای پوشش پوزیشن انجام می‌شود.

مفهوم اندازه پوزیشن معاملاتی چیست؟

اندازه پوزیشن معاملاتی در بازار فارکس که به آن پوزیشن سایز یا “Position size” گفته می‌شود، به تعداد واحدهایی از یک جفت ارز اشاره دارد که یک معامله‌گر در یک معامله خرید یا فروش انجام می‌دهد. این مقدار به «حجم معامله» نیز معروف است. عوامل تعیین‌کننده اندازه پوزیشن معاملاتی که در بحث معاملات long و short بسیار حائز اهمیت هستند عبارت‌اند از:

1. تحمل ریسک: میزان ریسک‌پذیری فرد نقش مهمی در تعیین اندازه پوزیشن دارد. معامله‌گرانی که ریسک‌پذیرتر هستند، ممکن است پوزیشن‌های بزرگ‌تری را با ریسک ۲ درصدی انتخاب کنند؛ در حالی که معامله‌گران محافظه‌کارتر ممکن است پوزیشن‌های کوچک‌تری با ریسک ۰.۵ درصدی برگزینند.
2. میزان سرمایه در حساب معاملاتی: معامله‌گران باید بر اساس مقدار سرمایه موجود در حسابشان، اندازه پوزیشن خود را تنظیم کنند. توصیه می‌شود که بیش از ۲ درصد از سرمایه خود را در هر معامله به ریسک نگذارید.
3. نوسانات بازار: هرچه یک بازار مالی یا نماد معاملاتی مورد نظر نوسانات بیشتری داشته باشد، معامله‌گران باید از پوزیشن‌های کوچک‌تری استفاده کنند تا ریسک کم‌تری را متحمل شوند.
4. استراتژی معاملاتی: نوع استراتژی معاملاتی نیز می‌تواند اندازه پوزیشن را تعیین کند.

روش محاسبه اندازه پوزیشن معاملاتی

برای محاسبه اندازه پوزیشن مناسب، روش‌های مختلفی وجود دارد که یکی از آن‌ها «قانون 1% ریسک» است. بر اساس این روش، معامله‌گر تنها 1% از سرمایه خود را در هر معامله به خطر می‌اندازد. نکته مهم در مورد پوزیشن سایز این است که:
استفاده از ماشین‌حساب‌های آنلاین برای محاسبه اندازه پوزیشن را فراموش نکنید. انتخاب اندازه مناسب پوزیشن در معاملات فارکس می‌تواند به کاهش ریسک و افزایش احتمال موفقیت کمک زیادی کند.

کلام آخر

برای کسب سود از نوسانات قیمت دارایی‌ها، دو روش خرید و فروش سهام وجود دارد. افرادی که به‌عنوان تریدر یا سهام‌دار در بازارها فعال هستند، اغلب از پوزیشن لانگ و شورت در فارکس استفاده می‌کنند. در پوزیشن‌های لانگ، سهام‌دار امیدوار است که قیمت دارایی در طولانی مدت افزایش یابد. در مقابل در پوزیشن شورت که معمولاً در بازارهای نزولی به کار می‌رود، تریدر دارایی را به‌صورت قرضی دریافت کرده و آن را به سایر معامله‌گران می‌فروشد؛ سپس امیدوار است بتواند آن دارایی را با قیمتی پایین‌تر خریداری کرده و بازگرداند که در این صورت سود کسب می‌کند.

منابع:

https://www.investopedia.com/ask/answers/100314/whats-difference-between-long-and-short-position-market.asp

https://blueberrymarkets.com/learn/beginner/long-short-positions/