تنگل و هش گراف در بیت کوین چیست؟

تنگل جایگزینی قدرتمند برای تکنولوژی بلاک چین است که هدف آن کاهش هزینه ها و بهبود زمان تراکنش است به طوری که به اندازه ی کافی برای «اینترنت اشیاء» مقیاس پذیر باشد. پس زمینه ی این تکنولوژی کمک کردن به مکانیزم های اقتصادی مانند پرداخت های خودکار ماشین ها و اینترنت اشیا است.

به آنهایی که از اینترنت اشیا چیزی نمی دانند، باید بگوییم که این حوزه بیان می کند که کامپیوترها چگونه مستقل از انسانها، فرآیند پرداخت را انجام میدهند. این موضوع قابل تعمیم به کامپیوترهایی است که با یکدیگر در ارتباط اند).

تنگل پتانسیل قابل توجهی دارد ولی باید بررسی شود که آیا موفقیت آمیز خواهد بود یا خیر. به هر حال، ما مشخصات این تکنولوژی را در قسمت بعدی بیان خواهیم کرد. همچنین در فصل بعدی این کتاب، هنگامی که در حال صحبت درباره ی چشم اندازها و احتمالات تطبيق هستیم، به این موضوع بازمی گردیم. معروف ترین رمزارز که براساس شبکه ی تنگل است، آیوتا (۴۷) نامیده می شود که یکی از ده ارز ارزشمند است (مارس ۲۰۱۸).

 

تنگل چیست؟

نخست اینکه، تنگل همانند بلاک چین کلاسیک شبکه ای توزیع شده است؛ یعنی کنترل مرکزی روی ارز وجود ندارد. تراکنش ها باید اجماعی ایجاد کنند تا اعتبارسنجی شوند. به خاطر دارید که بلاک چین چگونه به نظر می رسید؟ بلاکی وجود داشت که با ترتیبی خاص از بقیه دنباله روی می کرد. اما، تنگل کاملا متفاوت است. تنگل به جای افزودن پی درپی و ترتیبی بلوکها به زنجیره، از گرافهایی به شکل زیر استفاده می کند که بسیار گیج کننده است: سیستم از چپ به راست کار می کند. بلوکهای خاکستری (رئوس) انتهایی ترین بخش بلاک چین هستند. امیدواریم به خاطر داشته باشید که در تکنولوژی بلاک چین، احتمال های مختلفی از استخراج کردن بلوکهای جدید به منظور ایجاد اجماع داشتیم.

 

 

(مرور: الگورتیم اثبات کار از استخراج کننده ها برای اعتبارسنجی تراکنش ها استفاده می کند. این استخراج کننده ها با هزینه های تراکنش و سکه های استخراج شده پاداش داده می شوند).

برای اینکه بتوانید تراکنشی را در شبکه ی تنگل ارسال کنید، باید دو تراکنش دیگر را که بایستی اعتبارسنجی شوند، تأیید کنید. ممکن است برخی بلوکها بیش از یکبار تأیید شوند چون این کار براساس انتخاب تصادفی است. این بدان معناست که تفاوتی بین یک گره، گره کامل و استخراج کننده وجود ندارد. هر گره در صورتی که بخواهد تراکنش انجام دهد به ستخراج کننده تبدیل می شود.

بر این اساس، این امکان را به کاربر می دهد که تراکنش هایی بدون کارمزد انجام پذیرد. مزیت دیگری در برابر الگوریتم کلاسیک بلاک چین دارد، اینکه افراد بیشتری از یک رمزارز مانند آیوتا (که مبتنی بر تنگل است استفاده می کنند و تراکنش سریع تر انجام خواهد شد؛ به طور مختصر: تنگل مقیاس پذیری نامحدود دارد. برخلاف بلاک چین کلاسیک، تنگل به صورت گاوصندوق کوانتومی توصیف می شود، بدین معنا که تهدید قابل توجهی در رابطه با هک شدن، آن هنگام که کامپیوترهای کوانتومی اختراع شوند، وجود ندارد. با توجه به شبکه ی تنگل که آیوتا استفاده می کند، این شبکه بر مبنایی منطقه ای کار می کند. بدین معنا که افراد اطراف شما تراکنش ها را تأیید خواهند کرد.

به عنوان مثال: هنگامی که شما در بخش غربی آلمان هستید، باید تراکنش های مرسوم از آلمان غربی را تأیید کنید. این مسئله برای هر منطقه ی دیگری هم صادق است).

 

مشکلات تنگل چیست؟

یکی از مشکلات این سیستم این است که انگیزه ی اصلی برای هر تراکنش تأييد قبلی است، چه درست باشد چه غلط. البته تراکنش اشتباه، یافت شده و لغو می شود ولی اگر تراکنشی، فرایند پیشینش اشتباهی داشته باشد، این خطر وجود دارد که تأیید نشود. از آنجایی که این تکنولوژی کاملا جدید است، هنوز اثبات نشده است که دقیق کار می کند یا خیر. مشکل نظری دیگر این است که آسیب پذیری آن در برابر حملات ۳۴ درصد است. از لحاظ تئوری، تنگل در صورتی که فردی ۳۴ درصد یا بیشتر از ۳۴ درصد شبکه را کنترل کند، می تواند ناامن باشد. آیوتا، محبوب ترین ارز، این مشکل را با گرهی با نام «هماهنگ ساز» حل کرده است

این یک گره قدرتمندتر است که شبکه را کنترل می کند. هماهنگ ساز، «تصاوير» تنگل را جمع آوری کرده و آنها را ذخیره می کند تا شبکه را ایمن سازد). از طرف دیگر این گره، داده ها را بصورت متمرکز شده ذخیره می کند و بنابراین مخالف اصول رمزارزها است. با وجود اینکه آیوتا توضیح داد که تنها یک حرکت موقت برای حفاظت شبکه کافی است، انتقادهایی را به همراه داشته است.

تکنولوژی تنگل بسیار متفاوت با چیزی است که میدانیم و البته یک جایگزین جالب برای بلاک چین است. با توجه به اینکه کاملا جدید است هنوز چند نکته وجود دارد که ممکن است باعث مشکلاتی شوند. از این نظر، قادر نیستیم قضاوت کنیم که آیا این تکنولوژی موفق خواهد بود یا اینکه سرمایه گذاری خوبی است یا خیر؛ ولی به دلیل احتمال تطبیق پذیری زیاد آن، به شدت فریبنده است. در فصل بعدی هنگامی که درباره ی پیامدهای عملی صحبت می کنیم، به سراغ این روش بازمی گردیم.

هشگراف

آخرین روش اجماعی که در این کتاب درباره ی آن بحث خواهیم کرد، هشگراف است. این تکنولوژی جدیدترین مدل ایجاد اجماع بدون بلاک چین است. هشگراف در اواخر سال ۲۰۱۷ سروصدای زیادی به راه انداخت و پتانسیل زیادی برای آینده دارد؛ بنابراین، نگاه جزئی تری می اندازیم تا ببینیم کل داستان دربارهی چیست.

 

 

این روش از تأیید تراکنش عالی است؛ چون متمرکزسازی آن غیرممکن است. همچنین بسیار حساس و دقیق است چون پیامهای زیادی باید ارسال شوند. بنابراین، این روش تا زمانی که هشگراف ایجاد نشده بود، استفاده نشد).

هشگراف اختراع شد تا این این شیوه استفاده شود و «پروتکل شایعه پراکنی» نامیده شد. همان طور که از نامش پیداست، این پروتکل بر مبنای این است که یک گره، اطلاعاتی را به گره دیگر می دهد. این گره به صورت تصادفی انتخاب می شود و سپس هر چیزی که می داند را به بعدی می گوید و الی آخر. مانند آنچه در زندگی واقعی اتفاق می افتد، شایعات بسیار سریع پخش می شوند و این دقیقا کاری است که پروتکل شایعه پراکنی قصد دارد انجام دهد. اطلاعاتی که بین گره ها پخش می شوند حاوی سه سؤال اصلی هستند: 1) چه چیزی؟ چه شده است؟ ۲) چه کسی؟ چه کسی اطلاعات را فراهم کرد؟ ۳) چه زمانی؟ چه زمانی اطلاعات فراهم شدند؟

 

 

به همین دلیل است که ادعا می شود هشگراف بسیار منصفانه است (منصفانه بودن به مرتبه ی تراکنش در حال پردازش مربوط است. ممکن است به خاطر داشته باشید که در PoW استخراج کننده تراکنشی را از بین آنهایی که می خواهد پرداخت کند، انتخاب می کند که بیشترین کارمزد تراکنش را دارد؛ منظور از منصفانه بودن این است). هشگراف تضمین می کند که تراکنش ها به ترتیبی که ارسال شده اند، پردازش می شوند (براساس سؤال سوم، «چه زمانی؟» مرتب می شوند).

 

 

جمع بندی

چارت ایران: واقعیت این است که این تکنولوژی بسیار جالب است و پتانسیل گسترده ای دارد. بنابراین ضروری است که مشخصات اصلی آن را برای روزی که موفقیت آمیز باشد به شما آموزش دهیم. با توجه به حق ثبت اختراع، ممکن است این تکنولوژی در آینده ای نزدیک به دنیای رمزگذاری مربوط شود.